laat ik het een keertje in het Nederlands doen,
lekker makkelijk voor de meesten van jullie
en de rest mag gewoon even lekker plaatjes kijken.
De foto´s zouden trouwens een stuk mooier zijn als ze wat groter weergegeven zouden worden.
Ik hoop later ook nog eens een volledig Spaanstalig bericht te plaatsen.
Simpel gezegd geniet ik nog steeds van het lekkere weer, de mooie riviervalleien, de beestjes en de golven en ga met dat laatste beginnen en eindigen.
Zo ben ik vorige week zondag,
heel vroeg in de morgen,
met mn plank onder de arm,
op mn fiets gestapt naar Playa Cocles.
Zodat ik het eerste uur alle golven op voor mezelf had.
De golven zijn nog steeds best lasting hier. Je hebt ongeveer 1milliseconde de tijd om overeind te komen en de bocht te maken en als dat lukt heb je maar enkele seconde voordat de golf dichtklapt.
Korte ritjes dus.
Lukt het niet om overeind te komen en ga je onderuit, dan wordt je met gruwelijk geweld op de bodem geplet omdat het er zo ondiep is.
De golf is sterk, hol en snel.
De lol ervan is dus meer dat het soms lukt, dan dat je echt lekker aan het surfen bent. Maar zondag lukte het best aardig en dan is het zeker de moeite waard. Het is sowieso lekker om ´s ochtends vroeg alleen in de zee te dobberen en van de mooie lucht en de waterspiegelingen te genieten.
Playa Cocles, de rode vlag hangt altijd uit, niet gaan zwemmen dus...
Anywaytjes, na een paar uurtjes had ik het toch wel gezien en ben weer op de fiets gestapt naar het paradijselijke dorpje Punta Uva om een vriendin op te zoeken en lekker op mn vrije dag met een biertje in een hangmat te bungelen.
´s Avonds zijn we wezen uit eten in het dorpje Manzanillo, een klein uurtje rijden met de auto. De Prof. krijgt er korting omdat hij hier jaren geleden al het ecotoerisme op gang heeft geholpen en het restaurant daardoor nogal is gegroeid. Ik heb er een flinke snapper verorberd. Maar het mooiste was er wel de zonsondergang, die juist aan de andere kant van het land in de zee zakt, maar toevallig deze avond ook hier voor een prachtig tafereel zorgde.
Maar vooral druk geweest met viskes vangen in mooie riviertjes. De dagen zijn lang maar erg avontuurlijk en omdat alles redelijk volgens plan verloopt en er goede materialen zijn geeft het veel voldoening. De regen is eigenlijk het enige struikelblok en maakt plannen moeilijk maar het is al weer een hele tijd droog geweest.
Regen...
Ik sta normaal om 5:30 op, lees lekker mn digitale krantje met een kop koffie, eet wat en laad dan de laatste dingetjes in de auto. De avond ervoor koop ik lunch en laad ik het meeste alvast in. Dan rij ik of de Prof. met de overige crew en/of vrijwilligers voor die dag naar een van de vele rivieren om daar te gaan electrovissen.
Onderweg...
Typische Costaricaanse wei
...onderweg.
Electrovissen doe je met een flink apparaat op je rug waarmee je het water onder stroom kan zetten. De vissen, garnalen, etc, raken dan heel even verlamt zodat we ze met een net snel kunnen opscheppen en even in een emmer bewaren. Na een meter of 15 stoppen we en identificeren we de vissen en garnalen en laten die een stukje verderop weer vrij. Dit doen we een stuk of 10 keer en hebben dan tegen die tijd rond de 500 vissen.
Alleen als het echt even te diep is trek ik die mega laarzen even uit en halen we simpelweg een groot net door de rivier heen.
We zijn zo ongeveer van 7 tot 12 bezig en dan is het wel grappig om te zien hoe langzaam aan bij iedereen de lampjes uitgaan. Het is ook best zwaar soms in de hitte. Affijn we doen dit om de kwaliteit van de rivieren te bepalen. Er is een hele systematiek opgezet die bepaalt welke vissen wat indiceren. Ik help op mijn eigen manier met het verbeteren van deze systematiek omdat hij nog niet perfect is.
Lunch time…
Na de lunch doen we het zelfde met macroinvertebraten, (Insektenlarfjes, etc). Die zijn vaak heel gevoelig voor vervuiling en een tekort aan zuursof of goede habitatten. Habitatten is ook het volgende wat we bekijken. Op 15 verschillende aandachtspunten bepalen we de kwaliteit van de rivier en zijn omgeving; zoals oeverbegroeiing (positief) en sedimentatie (negatief), etc.
Goed habitat...
Als dat alles klaar is ben ik er meestel ook wel klaar mee. Het is aardig zweten in die gigantische laarzen. Er staat altijd wel een laagje zweetwater onderin aan het eind van de dag en ben dus blij als ik ze na zo´n 9 uur uit kan trekken. Thuis aangekomen de boel te drogen hangen en de accu´s weer aan de lader. Douchen en dan kijken of jullie me nog gemaild hebben…
Dan naar de winkel.
Het vorige meisje hield gelukkig ook van koken, het nieuwe meisje en de prof. helaas niet zo.
Van eten houden ze wel.
Nu zijn er ook nog net een andere Gringo en een Panamees gearriveerd. Affijn, koken, eten en zorgen dat de hele uitrusting voor de volgende dag weer kompleet is want elke keer als iemand iets nodig heeft kijkt iedereen eerst mij aan…
¨Matthias, where´s the metric sheet¨?
¨It´s in the fish bag¨ (zoals altijd)
¨¿Matthias, donde esta el hoja de Camerones?¨
¨En el bolsa de Camerones¨ (…)
Zoals mij moeder altijd zegt, eerst kijken dan vragen…
Anywaytjes, ´s avond nog even de data printen en veilig opbergen, biertje drinken, katjes voeren, slaapjes doen.
We gaan zo´n vier dagen per week op pad. De andere dagen zit ik hier achter de computer met de data te stoeien en dankzij een paar vrienden uit Nederland heb ik nu genoeg statistsche power op mijn computer om de gigantische dataset aan te kunnen. Verder nartuurlijk lekker buiten van de natuur en natuurlijk, van de beestjes genieten.
Uit de categorie beestjes het volgende:
De gier:
Deze zouden graag op het moment boven de Oostvaardersplassen circelen…
De mier:
Kan volgens menige tot 100 keer zijn eigen gewicht tillen en had dus best een groter blaadje mee kunnen sjouwen.
De voordeurkikker:
Niet te verwarren met de boomkikker.
De nachtelijke herrieschopper:
Al een paar nachten lang hoorde ik ´s nachts iets buiten in de bomen herrie maken. Ik kon maar niet bedenken wat het zou kunnen zijn en ben dus toen toch maar eens ´s nachts uit mijn bed gekomen en met een zaklamp rond het huis gaan lopen. Het bleek een Kinkajou te zijn.
Deze schat zat in de palmboom voor het huis, Opossum jong.
Het lijkt wel op een Murene maar het is gewoon een verkapte moeraspaling.
De mensen hier zijn over het algemeen van ´luie aard´.
En jij dacht dat je ooit een grote kever had gezien, nou...
Gewoon een mooie boom vol bromelias, mossen, etc.
Er staat wel weer Hone Creek boven dit bericht, maar ik ben net terug uit Panama. Korte -noodzakelijke- vakantie naar Bocas del Toro om mijn visum te verlengen. Met kerst en nieuw was ik er ook al eens.
Vrijdagochtend stonden ik en mn surfplankie bij de bushalte te dromen van mooie lange golven en in de namiddag, 30 bussen en boten verder, zoefde ik precies zoals ik me had voorgesteld lekker over het water. De golven zijn er niet altijd maar als ze er zijn, zijn ze zóóóóóvééééél beter dan Playa Cocles waar ik normal surf. Ze breken elke keer op de zelfde plaats (het is net een bushalte) en rollen dan languit door de baai heen. Aan het eind stap je af en peddel je weer terug naar ´de halte´.
Spot de surfers! We waren er maar met zn vijven...
Lange ritten op redelijke golven.
Deze foto is trouwens een prima achtergrond voor je beeldscherm…
De golven in Bocas de toro zijn niet super snel en het was dus opeens heel makkelijk om ze te pakken vergeleken met ´thuis´. En anyway, als je hem mist is er niks aan het handje omdat het er diep genoeg is om languit op je bek te gaan. Het enige probleempje is dat je op een gegeven moment over en koraalrif heen surft. Wat ook weer meteen het grootste voordeel is omdat het daardoor wat minder druk is. Er zijn in ieder geval geen beginners, want je kan nergens staan.
Surfen over een koraalrif gaat trouwens prima.
Het is het terug peddelen en onder de golven door duiken in 20cm water boven het vaak scherpe koraal wat dan het vervelend maakt... Hoe langer de rit, hoe ondieper het wordt. Maar een golf rijden is leuk en een koraalrif bekijken ook, dus het is moeilijk om tegen je zin je rit af te breken. Maar ik ben er zonder al te veel schrammen vanaf gekomen. Ik ben wel ook lekker verbrand, mn neus pelt er momenteel in zijn geheel af. Er was geen zink te koop en mn zonnebrand was duidelijk niet watervast.
Nogmaals, de prachtige bomen op Carenero, een van de eilanden van Bocas de Toro.
Ik had voor 28 dollar direct met één busje en één boot in minder dan 4 uur van mn voordeur naar Bocas de Toro kunnen gaan.
Maar waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?
Ik heb lokaal transport genomen, een stuk goedkoper. Het enige nadeel is dan dat ze elke keer 2 dollar extra rekenen voor mn plank en die dus vaak duurder is dan je eigen buskaartje. Eén chauffeur wilde me zelfs helemaal niet meenemen omdat mn plank niet in het vrachtruimpje paste onder de bus.
Cargo mocht niet in de bus!
Ook toen ik zei dat het geen cargo maar mn vriendin is die in die tas zit nam hij me niet mee en dus heb ik maar op de volgende bus gewacht met en chaffeur die iets meer ´Pura Vida´ in zijn bloed had.
Lokale bus
Anywaytjes, de komende dagen gaan ook weer avontuurlijk worden omdat we 3 dagen lang op pad gaan. Diep diep de jungle in. Eerst een eindje rijden, met een bootje stroomopwaarts totdat we niet meer verder kunnen en dan gaan we lopen.
Leuk vooruitzicht (op de voorspelde regen na),
ben benieuwd!
Nederlandse Bananenboot, bananen kosten hier ongeveer een kwart stuiver.
Posts
